عشق جانان همچو شمعم از قدم تا سر بسوخت***مرغ جان را نیز چو پروانه بال و پر بسوخت       

    عشقش آتش بود,کردم مجمرش از دل چو عود***آتش سوزانده بر هم عود و هم مجمر بسوخت

***********************************************

     مرا در عشق او کاری فتادست *** که هر مویی به تیماری فتادست

اگر گویم که میداند که در عشق *** چگونه مشکلم کاری فتادست

              مرا گوید اگر دانی وگر نه *** چنین در عشق بسیاری فتادست

  اگر گویم همه غم ها به یکبار *** نصیب جان غمخواری فتادست

مرا گوید مرا زین هیچ غم نیست *** همه غم ها تو را آری فتادست  

    مرا جانا ز عشقت بود بسیار *** به سرباری کنون باری فتادست

 دل مستم چو مرغ نیم بسمل *** به دام چون تو دلداری فتادست

از آن دل دست باید شست دایم *** که در دست چو تر یاری فتادست

***********************************************

      آتش عشق تو در جان خوشتر است *** جان ز عشقت اتش افشان خوشتر است

 هر که خورد از جام عشقت قطره ای *** تا قیامت مست و حیران خوشتر است

             تا تو پیدا آمدی پنهان شدم *** زان که با معشوق پنهان خوشتر است

         درد عشق تو که جان میسوزدم *** گر همه زهر است از جان خوشتر است

        می نسازی تا نمی سوزی مرا *** سوختن در عشق تو زان خوشتر است

چو وصالت را هیچکس روی نیست *** روی در دیوار هجران خوشتر است